Myślisz więc pisz.

Było na całej Litwie kaznodziei bez liku,
Ale żaden z nich nie śmiał przemówić przy Rydzyku.
I nawet ksiądz Robak, choć biegle mową władał,
Widząc Ojca Rydzyka wnet na ławie siadał.
Zaiste, był Ksiądz Rydzyk krasomówcą znanym,
W Polsce, na Litwie i Żmudzi wielce poważanym.
Wiernego słuchacza miał ów ksiądz o ustach złotych
Śród szaraczkowej szlachty, pospólstwa i hołoty.

Dlatego zwykł on mawiać, że na zawołanie
Wnet za jego plecami tysiąc szabel stanie.
I gdy stał, głosząc wszem te słowa, władczy i stanowczy
Tedy zawsze ogień dziwny rozświetlał jego oczy.
Powiadała służba, że Pani Telimenie
Niezwykle się podoba to w oczach świecenie.
I także Gerwazy raz był zauważył, jak ona na
Kapłana widok zmienia się na twarzy…

I zdawać się mogło, że Telimeny myśli
Niczym konie w galopie toczą dziki wyścig.
Tak też i było, wygrała zaś taka: celibat
Jest okrutnym strażnikiem kapłańskiego świata.
Bowiem już od lat szukała męża takiego,
Co sprytny jest i przy tym nie lęka się niczego.
Prócz tego miał on być mężczyzną wysokim,
Hardym, śmiałym, stanowczym i w barach szerokim.

I gdy wreszcie stanęła oko w oko z tym jednym, wyśnionym,
Okazał się on być księdzem, Bogu przeznaczonym.
Nie mogła więc zrozumieć okrutnego losu,
Co z nią ciągle igra w tak perfidny sposób.